ST Westerwolde/Veelerveen 2 - WVV 3
Met de lente al voor de deur mocht Trés vandaag de synthetische wei in. De training van woensdag had al een tipje van de sluier opgelicht: als er vlot gecombineerd wordt, kan het team van speler/manager Mark Plinsinga elke tegenstander in deze competitie moeiteloos verslaan. Echter vandaag stond Westerwolde/Veelerveen op het menu. Deze semi-profs uit het bosrijke Vlagtwedde e.o. staan strak bovenaan en wilden vandaag hun kunsten ook graag vertonen tegen Très. In Winschoten werd het voor de winterstop een kansloze missie voor roodzwart en vandaag was de doelstelling aan Winschoter zijde om niet met dubbele cijfers naar huis te keren. Aan WVV zijde waren twee spelers aanwezig, die dit seizoen weinig tot geen minuten hadden gemaakt voor het zaterdagteam. Rudy De Wit, de sterkste man in de selectie, maakte zijn rentree en tassenverkoper Harkema was vanwege de gunstige aanvangstijd ook te bewonderen op Sportpark de Barlage. Plinsinga toverde ook vandaag een aanvallend team uit de grote hoed, maar helaas ontbrak daarin de diepgang. Vanaf minuut één lag het Winschoterteam dan ook direct onder vuur en kreeg Très geen vat op de profs uit Westerwolde. Bij vlagen dienden er zich combinaties aan, waar de roodzwarte formatie geen antwoord op had. Het was keeper Marcel Lambeck, die ervoor zorgde dat de stand lange tijd gelijk bleef.
De thuisclub had dus het betere van het spel in de eerste helft en kwam na een half uur op een 1-0 voorsprong. Een kopbal werd eerst nog goed gepareerd door Lambeck, maar in de rebound was deze echt kansloos. De kampioensploeg kon de voorsprong echter niet zelf uitbouwen. Daarvoor hebben wij onze eigen Sven van Beek. Het was de man van de lederen tasjes en de Samsonite koffers die een voorzet van de thuisclub in eigen goal wist te werken. Technisch gezien was het een fraaie kopbal en daardoor was ook niemand echt kwaad op onze rechtermiddenvelder. Vlak voor rust waren er onderling nog wel een aantal stevige discussies. De ballen over drie meter, het verdedigen met een bochtje, waar Frits Schalij in zijn glorietijd bekend om stond, zorgden voor een verhitte stemming. Het fluitsignaal kwam daarom op een slecht moment. De discussie zette zich voort in de kleedkamer en als een ware Robert ten Brink wist Gert Tuinstra de gemoederen weer tot bedaren te brengen.
Ondertussen werd op het speelveld een warminig-up afgewerkt door wissels Osseforth,De Wit en de speler/manager zelf. In een tijdsbestek van amper tien minuten werd onze Ruud compleet de vernieling in geholpen door Osseforth en Plinsinga. In plaats van speelminuten bleef hij met deze ervaring rijker achter op de bank, maar met een illusie armer. De andere mannen werden overigens moeiteloos ingepast.
Amper drie minuten in de tweede helft zette de spits van de gastheren op een Laudrupiaanse manier de derde treffer op het scorebord. Het definitieve vonnis over Très werd pas voltrokken op het einde van de tweede helft. Scherprechters waren de spitsen van Westerwolde, die met heerlijke knallen het net vonden. De scheidsrechter wilde ook zijn biertje veiligstellen door een penalty te geven aan de thuisclub. Maar omdat de weerstand reeds was gebroken en het een beslissing was die niet rechtvaardig was, speelde de nemer de bal rustig in de handen van Lambeck. Zo werd de leidsman op een keurige manier zijn autoriteit afgenomen en liep deze lullig richting middencirkel, hetgeen waar hij de meeste tijd verbleef. Daarna ging de thuisclub verder met zijn kampioensaspiraties. De ene na de andere Westerwolmer mocht de zestien meter binnenlopen en scoren. Uiteindelijk bleef de teller op zes tegengoals staan. Piëst zorgde dat de eer voor roodzwart nog werd gered met een fraaie lob.
Conclusie voor Très : Doelstelling ruimschoots behaald, lekkere discussie in de kleedkamer, heerlijk balletje gegeten in de kantine en een paraplu gescoord met opdruk. Daarna stapten de mannen van Très in de auto van speler/manager Plinsing en verdwenen in een donkere wereld richting Sodom.
Tekst en verslag: Bert Koning
